evet hayat gerçekten anlamsız. yaşıyoruz ama neye ve kime yaşıyoruz. kendimize gibi sesler duyuyorum, sol omzumdan geliyor ses. şu an bu yazıyı yazarken yarın yazamayabilirim. hatta şu an yazım yarım kalıp hiç yayınlanmayabilir de. bu anlamsızığın içinde anlam çıkarmaya çalışırken insanoğlu neler ile karşılaşır neler. aslında fazla tecrübeye de gerek yok hayatta. dost mu arıyorsunuz ya da kimlerin dost olduğunu merak mı ediyorsunuz? düştüğünüz kaybettiğiniz anlar vardır, işte o anlarda kimler vardır yanınızda veya kimlerin yanında olmak istersiniz. tek anlam çıkarmaya çalıştığım nokta bu iken, bu konuda bile bir anlamsızlığa saplanıyorum. hayat anlamsız diye bir karar veriyorum. çünkü biz yaşarken anlam bulmuyor. ancak ve ancak biz buradan ayrıldıktan sonra anlam buluyor. yüzyıllar sonra bile adından söz ettirebilen şahsiyetler acaba anlamı bulmuşlar mı idi? ya da onlar da kendilerinden sonra mı anlama kavuştular, hayatın anlamını sonda mı buldular. ama asıl anlamsızlık şu ki; bugün var iken ve yarın yok olabilecek iken hala sonu aklımıza getiremediğimizdir. işte bu sebepten hayat anlamsızdır. çünkü sonucu bile belli iken hala boş çırpınışlar. ne zaman ki sonu anlarız işte o zaman hayat da anlama kavuşur.
