Bi gün 40.na basamak dayamış bi hasta geldi.
Galiba ya Türkçe ya da edebiyat öğretmeni olması lazım.
Unuttum ana sınıfı da olabilir.
Biraz çocuksu bi tarafı vardı ve
Bir çocuklu şişman güleç yüzlü
Teyzeydi.
Şikayeti, olur olmaz her bi yerde
Pırt yapıyorum, kendimi tutamıyorum
Diyordu.
Ama ne hikmetse hiç kokmuyor.
Bi keresinde dayanamadım, yanımdan
Otobüs geçerken saldım.
Ben salarken ses de cikarmiyorum.
Aslında etrafima bir zararım yok.
Ama rahatsız oluyorum dedi.
ilacını yazdım, teyzem bunları kullan bi hafta sonra bana yine gel dedim.
Bi hafta sonra geldiğinde yüzü düşüktü.
Doktor evladım ben senin yanına geldiğimde turp gibiydim.
Şimdi ise ne zaman pırt yapsam
Tiksinc kokular geliyor,
ördek vıraklaması gibi mabadimdan ses çıkıyor.
siz bana yanlış ilaçlar
Vermis olmayasiniz dedi ama güleç değildi bu sefer.
Bende baktım ve güldüm.
Teyzem dedim, burnunu tedavi ettik
Koku almaya başladın.
Kulağının kirini temizledik, duymaya başladın.
Bağırsaklarında hiç bir şeyin yok senin.
Taşa ve yaşa oturma yeter..
Sonra bir gün ziyaretime geldi,
Evladım ben ulu sözlükte yazıyorum
Beklerim bi baklava ikram ederim dedi.
