Bir kafede oturuyorum, yanımda başıboş bırakılmış, dana gibi etrafta koşuşturup, anlamsız çocuk hareketleri yapan bir velet bana çarpıyor, anası danası yan masada çay içiyor, çocuğu hafif iteleyerek cık cık cık diyorum...
Yan masadan babası yanlışlıkla oldu tamam itme çocuğu diyor, ters ters babasına bakarken yanımdakiler ve garsonlar durumu fark edip araya giriyor...
Sonra konu kapanıyor fakat dönüş yolunda derin düşüncelere gark oluyorum.
Milletin şımarık piçlerine neden hoşgörü göstermem gerektiği konusunda...
Nereyede gitsem mıknatıs gibi şımarık çocukları çekiyorum kendime, ulan git ötede oyna, kalkıp yer değiştiriyorum, başka masaya gidiyorum, bu sefer başka bir çocuklu aile yan masama oturuyor.
Ulan bela mısınız ? Sevmiyorum abi... Erkek çocuğu sevmiyorum, çocuk sevmiyorum. Ama aşırı derecede güzel kız çocuklarına kayıtsız kalamıyorum. Birde ağırbaşlı olurlarsa eğer, işte o zaman hoşgörü gösterebilirim.
Hanginizin içinden şehirlerarası otobüste kulakları sağır edercesine ağlayan o çocuğa karşı işkence etmek geçmedi ?
