ben daha çok küçücük bi çocukken sanardım ki bakkalı kazıklıyorum. önce mutlu olurdum ama sonra vicdanım dırdır eder başımın etini yerdi "yapma etme git o parayı geri götür" diye. bi gün gittim bakkala, "bakkal amca, ben demin sana bi para verdim sen bana geri iki para verdin. galiba yanlışlık oldu. al paraları, işte hepsi bu." deyip döküverdim avucumdakileri tezgaha. durdu, gülümsedi: "senin verdiğin para o kadar büyüktü ki ancak bu küçüklerle para üstünü karşılayabildim. yanlışlık yok, teşekkür ederim yine de bu dürüst davranışın için." dedi ve bana bi gofret hediye etti. en sevdiğimden. itiraf ediyorum sözlük, kaç defa para üstü çok verdiler diye içim içimi yemişti küçükken.
(bkz: ben salakken çok küçüktüm) *
