ilginçtir. 'sıs la g.t' falan diyenler olacaktır şimdi, açıklayayım anam.
şimdi komşu kızları aslında büyür. hem de çok büyür. her birey gibi vücut hatları belirginleşir, kilo alır, kilo verir. yapar bunları. fakat büyüme dediğimiz bu olgu, ben gibi komşu erkeklerinin gözüne sadece fiziksel açıdan yansımaktadır.
örneğin;
finalleri bitirip memlekete döndüğümde, doğup büyüdüğüm yeri görmeyeli 1 yıl geçmiş olur genelde. bu 1 yıl içerisinde bu kızlar büyür. ben bunları görünce aklımdan şu geçer;
- aysel delisinin kızına bak lan, izbandut gibi olmuş. biraz kas yapsa beni döver hayvanat. (evet, kız olmasına rağmen hayvanat diyorum, çünkü ben bir manyağım. o kızı sevmem zaten. annesini de sevmezdim. az topumu kesmedi sadist kadın.)
birkaç adım atarım, bir kız daha görürüm.
- melek teyzenin nazlıya bak, serpilmiş yavrucak. (bakın bunun annesi adı üstünde bir melek. sevilmez mi bunlar aile boyu?)
fakat bunların hepsi basit gözlemler olarak kalır. vücudu gelişmiş der geçerim. ama gözümde hep çocuk kalır onlar. büyümezler ne bileyim. lise bitirmiş, öss kazanmış bir kız bile gözüme hep çocuk görünür. çünkü ben onu hep sokakta yakan top oynadığı günlerle hatırlıyorum. kolunu ısırdığımda ağladığı geliyor aklıma. kolunu ısırdığım için babasının kapımıza dayanıp beni babama şikayet ettiği gün geliyor. babamdan yediğim dayak geliyor aklıma.. kötü oluyorum.
o gün söylediğim sözü de hatırlarım. 'elin velediyle oynarsan dayak yersin tabi, kodumun salağı' demiştim kendi kendime.
veletti o. hepsi veletti. maç yapacağımız günlerde ayak altından çekilmeleri için dövdüğüm günleri hatırlarım. ama onları asla büyümüş, olgunlaşmış bireyler olarak göremem.
bir manyak ben miyim diye bakıyorum etrafıma. benim jenerasyonun alayı öyleymiş. mesela nihat. o yaşıtımdır benim. şimdi tornacıda kalfa.
- abi bu melek teyzenin kızı nolmuş böyle ya
+ nolmuş mnıskyim, küçücük kız
- evet, ben de onu diyorum. niye büyümüyor lan bu?
veya
- olm aysel delisinin kız hayvan gibi olmuş
+ evet, tam skimlik.
nihatın tornacı kalfası olduğunu söylemiştim zaten. doğal bu tepki.
geçen sokağın ortasına yazı yazmışlar. 'seni seviyorum x'
x bizim karşı komşunun kızı. onu da az ağlatmadık küçükken. nihat hep döverdi onu.
dedim kendi kendime, küçücük kızın nesini seviyosun lan abazan, diye. iki gün sonra eve davetiye getirdi top sakallı postacı.
x evlaniyormuş. lan nasıl evlenir küçücük kız der iken, öğrendim ki 20 yaşında olmuş. 20 yaşında olduğunun bilinciyle bakıyorum, hala çocuk.
40 yaşında hayal edip arkasından bakıyorum, hala çocuk.
45 yaşında hayal edip sigara yakıyorum, müstakbel kocası elinde ekmek bıçağı ile üzerime yürüyor.
uyanmışım o ara. rüyaymış der iken sokakta bir curcuna başlamasın mı? başlasın. x gerçekten evleniyormuş lan. ekmek bıçağı falan yok ortada ama. rüyaymış o gerçekten.
mayıs ayında annemden haber geldi. yan komşunun kızı y vefat etmiş. 'küçücük çocuk ölür mü hiç, adaletini skym dünya' diye koştum geldim memlekete. kadın 95 yaşındaymış mnakoyim. ben onu hep çocuk hayal ediyorum, neblim.
