Yılların huysuz fatma yengesi var bizim mahallenin. Şuan tam olarak bu dönemde mi bilmiyorum ama bilincini kaybetmiş durumda. Doydugunu bilmiyor. Sürekli bir şey yemek istiyor. Çocuklarını bile tanımıyor. Sürekli evin içinde apalayarak dolaşıyor.
Ne bileyim üzüldüm be. Eskiden bizi deli ederdi mahalle de. Şimdi çocuk gibi. Hem komik hem üzücü. Allah ölümün de hayırlısını versin. Mümkünse bir de kimseye muhtaç olmadan göçüp gidelim.
