olayı ankara'da canlı canlı yaşayan biri olarak korkmadım desem yalan olur.
oturduğum evin balkonundan, meclisin helikopterle taranması elbette rahatsız ediciydi.
tepemizden uçan f16'ların ses duvarını delip, patlama benzeri ardı arkası kesilmeyen sesler çıkartması ciddi bir rahatsızlık veriyordu. hiç uyumadım.
en çok da sabah moralimi bozdu.
saat 6.30'da o aradan geçen 10 saatin sonrasındaki müthiş sessizlik, kuşların cıvıldaması derken kafamda bir aforizmayı canlandımıştı:
