arabesk eserlerde pek pek sık karşılaştığım şeydi.
garip gelirdi. hala da garip. türkçe dublajlı amerikan filmlerinde "heeeeeeeeeeey dostum" ve "lanet olsun!"'larla yarışabilecek kadaar, duymaya alışık olduğumuz durumdur. hatta öyle ki bir yaşa kadar tanrı ya başka bir allah ya da türkçe olmyan bir kelime idi. atalarımız orta asyadayken de tanrı yine tanrıydı. ben -buna benzer- bir de ilkokulda babaanneye*büyük anne diyen kıza hayret ederdim. aynı kız platonik aşkımdı. platonik olmadığını 5 sene sonra öğrendim. her neyse şimdi babaanne diyor. peki onu böyle basit bir tercihte değişikliğe iten neydi? niye hâlâ büyükanne demiyor? bence en önemli nokta bu. bunu ona söylesem belki hatırlamazdı. hatırlasa da böyle bir ayrıntıyı hatırladığıma şaşırırdı. eğer yine büyükanne deseydi bunu yadırgamazdım. hem alaturkacı ve muhafazakâr, samimiyet kumkumalığı gibi can sıkmazdı. 5 yılın insanda değiştirdiğiklerine işte en basit örnek.
acaba allah yerine tanrı kelimesini kullananlar da 5 yılda çevresinde bunu yadırgayanlara yenilir mi? tanrı allah olarak isimlendirilir mi? bu kişi, karşısındakinin gözünde gayri müslim olma ihtimalinden vazgeçerken ne gibi kaygılar içindedir? *toplum bireyleri müslüman, hatta dindar yapmaya çalışırken, ön yargıya ve inanca göre plakalandırılmaya bir muhalif kesim, bir aykırı duruş gerekmiyor mu?
