Antep Karataş'ta zibilyon liralık rezidanslardan briket duvarlı bulgur fabrikalarına giden bir yol vardır. işte o yol varlıktan yokluğa gider. üzerinde düz çatılı müstakil bir evde cubeyr diye yaşlı bir Şam arabı kimsiz kimsesiz Yaşar.
işte bu ihtiyar cindarlık yapar. Bi bilsen kimler kimler gelip kapısında diz çöker. Uzun siyah parlak ve pahalı arabalardan inen pek mühim kimseler ikbal ve istikbali merak eder. Dedim ya kimler kimler?
Gaybı bilmem der cubeyr. Rüyalandığı vakit ayan olur batın. Acından ölmemek için verirlerse bir tas sütten başka dünyalığa tamah etmez.
Şimale giden ebabiller görmüş cubeyr. Tam tersi istikamete göç eden Allah kuşları. Sadece su içmek için yere teşrif eden bu kuş kavruk bostanında tavuk gibi gezer olmuş artık.
Yakın bir fecrde deccal çıkacak der cubeyr. 7 büyük Ordu memalik'i tırkiyye'ye harb edecek. Cenubi vilayetler kullen harap düştüğü vakit artık eli silah tutan pek az adam cesaret, metanet ve büyük bir mukavemetle küfrün bu gelmiş geçmiş en büyük ordusuna Ceyş-ul şeytana direnecek.
işte o bir avuç mücahidin de takati ve imanı tükendiği an ebabiller bu küfrü Cihandan temizlemek için tekrar semayı titretecekler. Furkan'da yazdığı gibi.
