kendi pastanı kendin alır kutlarsın olur biter. yalnızlığın anlayış göstereceği bir dünyada yaşamıyoruz. ''ben çekiliyorum abi, sen şu kalabalıkla takıl'' diyecek hali yok. varsa bir yalnızlık alacağını alır gider. doğum gününse 3 5 arkadaşın mesaj atar, bir an mutlu olursun ve bugün de diğerleri gibi geçer gider. fakat şu da var ki 364 gün sıradan yaşayan bir insan, 1 günü özel olsun ister mi evet ister. en doğal hakkıdır, 1 günlüğüne bile olsa şu günden güne yalnızlaşılan, mutsuzlaşılan ve hissizleşilen dünyada insan kendini mutlu ve müstesna hissetmek ister. saat gecenin 3'ü olmuş doğum günüm olduğunu bile yeni hatırladım, hissetmiyorum bile. o kadar alışmışım ki bu yalnız ve sıradan yaşama özel günler hiç ama hiç sırıtmıyor. biram ve sigaram eş zamanlı bitince aklıma geldi hatta. bir şeyler bitmeyince doğum günün bile olsa başka şeyler aklına gelmiyor. ''nerden geldi şimdi aklıma'' diye de hayıflanıyorum. ne güzel bira, sigara, kül tablası, boş bardaklar,kolonya şişesi, camları döven rüzgar ve yıpranmış siyah tişörtümle geceye akıyorduk. olmadı. şimdi dondum kaldım.
