filmin içinde konu, ana fikir, hayatın anlamanı arayanların beğenmediği filmdir.
yahu her filmde de ana fikir bir ders olmasına gerek yoktur ki.
hani eski dönemlerde hece ölçüsüne göre yazılmış şiirler vardı. her dizedeki hece sayısı aynıydı. sonra servet-i fünun 'dan sonra serbest nazım akımı başlamıştı. duygusunu hece sayılarına takılmadan yazan şairler türedi.
bu filmde de konudan ziyade gerçek hayatın detaylarında gizli kalmış diyaloglar müthiş bir oyunculukla izleyiciye altın tepside sunulmuştur.
