“Bir gün eve geliyor Arkadaş. Yokum.
Gitmek üzereyken,
– Yavrum adın ne?
– Arkadaş.
– Anladım arkadaşısın oğlumun. Ama adın ne?
– Arkadaş,
– Yavrum tamam… arkadaşısın. Ama adını söyle de seni falanca aradı diyeyim oğluma.
– Vallahi de billahi de adım Arkadaş!”*
Şiirimizin genç yaşta yitirdiği yüzlerce ‘arkadaş’tan biridir Arkadaş Z. Özger.
Kendisi almıştır ‘Arkadaş’ adını. Arkadaşı Sina Akyol’dan aktarılmıştır yukarıdaki yazı.
"Kendimden başka kendim yok.' Der. Ne güzel demiş.
Bir gün bir çocuğum olursa arkadaş ismini koyabilirim bu şaire olan sevgimden dolayı.
