erkeklerin %70'inin cümlesi belki de. Ama bugün yanıldığımı fark ettim. Bugün 22-23 yaşlarında, siyah etekli, siyah üzerinde ne yazdığını okuyamadığım yazılı bir tişörtle ve şu ana kadar gördüğüm en iyi yüz hatlarına sahip bir kızı düğünde kesmeye başladım. Tabi o dünyadan kopmuş sadece telefonuyla ilgileniyordu. o kadar güzeldi ki. bembeyaz yüzü vardı. yanındaki akrabalarına attığı gülüş benim içimi eritiyordu adeta.
sonra onu kestiğimi fark etti. utanıp hemen yüzümü çevirdim. utanmamın ve yüzümü çevirmemin sebebi "ulan acaba ya kızın sevgilisi nişanlısı falan varsa? ya öküz gibi hayran hayran onu kestiğimi fark edip rahatsız olduysa?" düşüncesiydi. düğünde oynayanları izlemeye başladım. biraz sonra onun beni kestiğini fark ettim. allah var ben de yakışıklı hissediyordum kendimi. ama o an kıvanç tatlıtuğ olsam yine de o kız bana bakmaz modundaydım.
neyse ben ona bakıyorum o yüzünü çeviriyor, o bana bakıyor ben yüzümü çeviriyorum. bu böyle devam etti. takı merasiminde ayağa kalktı bu ve sıraya geçti. ardından hemen ben de geçtim. daha yakında olduğum için hemen parmağına falan baktım yüzük var mı diye. yoktu. istemsiz bir sevinç doğdu içime.
takıyı taktı bu. ailesi ile beraber hemen çantalarını falan toparladılar masadan. dur ya nereye gidiyorsun zalımın kızı... düğün salonunun kapısına geldi. ailesi düğün sahipleriyle vedalaşırken bu döndü bana güldü ve göz kırptı. hemen elimle telefon işareti yapıp kulağıma götürdüm ve kalemle yazıyormuş gibi yaptım ve numaranı bana verir misin dedim. uzaktan işaret diliyle yalnız. kız maalesef gibi bir surat ifadesiyle yanıt verdi, gidiyorum dedi sonra da eliyle ailesini gösterdi.
belki numarasını falan alamadım ama bana bakmaz dediğim kız bana baktı lan. valla baktı. hem de kesiştik. hem mutsuz hem mutluyum. neyse...
