Yeni tanıştığın insanlara bile hiç düşünmeden herşeyini anlattığını farkettiğin andır. Çünkü biriktirmişsindir içinde o kadar şey yaşarsın ve yoktur paylaşacağın kimse. Bi dostun yoktur ya da sevgilin, eşin. Akşam eve geldiğinde sarıldığın tek şey telefonundur. Kimseyle paylaşamadığın o birikmişliklerdir aslında tanımadığın insanlara sorgusuzca güvenmeni sağlayan saçmalık. Hele gece oldu mu karanlık odada birden düşünürsün bu böyle mi olacak hep? Böyle mi öleceğim?
