insanın içindeki sonsuz attırma isteği her daim yenilendiği için birini bırakabilme yeteneğin gelişse de birine bağlanmaktan pek kaçış mümkün görünmüyor.
sonuçta güdülerin baskıladığı insan bunlardan kurtulmak için her zaman birine ihtiyaç duyup onunla bir şeyler yaşayıp doyuma ulaşacaktır.
olaya duygusal bakmasak bile bu birliktelik bir şekilde sağlanacaktır. çünkü insanda her daim attırma isteği bulunur.
