tamamen saçmalıktır. insanın eyleminin kendi seçimi olduğunu söylemek bile tanrı yok demeye eştir. şimdi bunu açıklayacağım.
tanrı iradesini sonsuzluk olarak alırsak(ki zaten tanrı için sonlu hiçbir şey olamaz) her şeye yetkin olması lazım. o istemeden bir yaprak bile kıpırdamaz çünkü.
eğer tanrı insana özgür irade verdiyse ve vereceği seçimi ona bıraktıysa o halde tanrının iradesi dışında bir şeyler gerçekleşiyor demektir ve bu tanrının sonsuz etkinliğini kırar.
şimdi benim eylemde ne karar vereceğimi zamanın dışına çıkıp bilmesi önemli değildir. pek tabi ben sınırlı bir zamandaysam sınırsız bir zamanda an olmadığı için tanrı tüm anlarda olacağından önce ve sonra kavramı bana özgüdür, tanrı bu yüzden sonrayı gördüğünden ben eylemlerimi yapmadan önce her şeyi zaten bilmesi normaldir. bu açıklamaya hiçbir itirazım yoktur. bu akla uygundur.
benim eleştirdiğim nokta tanrının iradeye etki etmemesi sonucu sonsuz iradesinin etkinliğinin kırılması ve tanrının artık sonlu bir varlığa dönüşmesi. (yani artık tanrı olmaktan çıkması)
bunun nedeni ise, tanrının ben bir eylemi yaparken tanrının bilmesi ama "etki edememesi" dir. kendi etki etmek istemiyor olsa da sonuç değişmez. bu sefer gene onun iradesi dışında bir şeylerin gerçekleştiği sonucu ortaya çıkar ki bu da tanrının her şeyi yönlendirdiği anlayışını kırar. yani doğada tanrı iradesi dışında da bir şeyler gerçekleşiyor demektir.
işte bu etkinliğin kırılması tanrının sonsuzluğunu yok edeceği için tanrı yoktur gayet de diyebiliriz. sonsuzdan bir parça alsan o artık sonlu olur, tanrının sonsuz iradesi içinde kendi iraden etrafında bir şeyi yapsan tanrı artık sonsuz irade sahibi olmaktan çıkar. buda özgür irade varsa tanrı yoktur demek, kader varsa da cennet ve cehennemin hiçbir anlamı yoktur demektir.
böylece bir kaç gündür kafamı kurcalayan denklemi çözmüş bulunuyorum. oh be rahatladım.
