Dün izledim film hayatımın en güzel, en anlamlı 2 saat 6 dakikasıydı. Erkekler ağlamaz yalanı bu filmde tamamen çürütülüyor bence. Oyunculuk mu 10, senaryo 10, oyuncu seçimi(cast) 10. Izlerken size şu soruyuda sürekli sorduruyor kendinize, başkasına bir faydam var mı yoksa hayatı kendim için yaşayacak kadar egoistmiyim. Bu soru içinizi acıtabilir hatta yaralayabilir.
Micheale daha çocukken konuşamaz iken anne ve babasına, mama ve dad demeye çalıştığı sahne muazzamdı. Görmenin ve duymanın yaşamımda ne zaman unutsam bu filmi izlicem ve suyun bu kadar büyük anlamı olduğunuda anlamak zor değil bu filmde. Ayrıca yine micheale in kız kardeşi sara ile masada sara nişanlanırkenki yazdiğı not yine bi harika ötesi bir şeydi.
