anlatmak ne kadar rahatlarıcı olur bilmiyorum kendi adıma anlatmak beni pek rahatlatmaz. anlattığım zamanda karşımdaki kişinin derdime ortak olmasını isterim fakat çevremde hiç öyle biri olmadı.
anlattığınızda nedense insanlar kendileriyle kıyaslar ya da geçicek diye telkin verirler sadece. benim acımı paylaşmak yerine sadece geçicek denmeside beni sinir ediyo açıkcası boşa anlatmışım gibi geliyo. diğer bir durumda derdinizi paylaştığınız kişinin hemen kendi dertlerini anlatmaya başlaması yani ben kendi derdimle baş edemezken birde başkasının derdini yüklenince her şey dahada zorlaşıyo.
