ülkenin artık git gide değersiz kişilerin elinde oyuncak haline gelmesi sonucu, insanların birbirini sırtından bıçaklar olduğu, adeta kazanılan parayla bırakın ev aile kurup mutlu olmayı karın doyurmanın bile zor olduğu ülke için artık ölmek istememe durumudur. zamanında yapılanlara saygı duymak dışında elden bir şey gelmemesi, tüm yaşama isteğinin bitmesi durumudur.
şimdi eminim bir ton laf edecek olan olur. ' olur mu öyle höt zöt! vatan uğruna hala şehit olan insanlar var!' diye. evet var ve resmen hiçbir şeyi sorgulamadan ölmekteler. doğuya gidenlerin büyük çoğunluğu neden çok okumamış insanlar? savaştıkları kişilerin silahları neden amerikan silahları? bu ülke aynı zamanda neden amerikayla dost? bunlar ne garip durumlar. benim ülkemin biricik dostu olarak gördüğü ülkenin, düşmanıma sattığı silahlarla mı öleceğim yani ben şimdi? vee ardımdan benim aileme kim bakacak? hayatları boyunca kimseye muhtaç olmadan yaşayabilecekler mi? başbakan ben öldükten sonra bir kez belki evime gelicek. o da belki. peki bir daha arayıp soracak mı ailemi? aileme gereken yardım yapılacak mı? üstelik ben kimleri savunuyordum ölmeden önce? insanlarımı mı? o insanların kaçının umrundayım ki? açıkcası vatan uğruna ölmek istemiyorum. vatan uğruna diye bir cümleye de başlamak istemiyorum. çünkü artık hiçbir şey eskisi gibi değil ve eskisi gibi olmayacak da...
