geceydi uyku hafiften basıyordu ama o hala karşıdan gelen eski arakadaşını dört gözle bekliyordu çünkü aklı başında değildi yüreğinde şimşekler vardı aklına inat dört dörtlük çarpıyordu evet uyuması söz konnusu bile değildi ve candaşı geldi ona güldü o da ona sarıldı ve bire on adımlar sokağı baştan uca yol aldılar sonra eski anılar muhabbetler ve herkes kendi yoluna ertesi gün başka bir taışma günü daha olacaktı ve bir daha bir daha çünkü hastalığını biliyordu ama hep tanıyormuş gibi davranmaktan asla usanmıyordu çünkü en önemli özelliği insan olmaktı herkes tek bir kişi o ise herkesti.
