Yeşildi benimkinin. Yüzüde hep güldüğü için gözleride gülerdi sanki. Ama gözlük takardı. Takmazsa göremiyor doğru düzgün canım benim.
Ama bazı zamanlar olurdu. Sahilde gezerken gözlüğünü çıkarırdı. Birde güneş vurdu mu... gözlerini kısıp bakardı bana hep. Yemyeşil gözlerle. Bende ne yapayim dayanamayıp bakardım uzun uzun. Ah ne bakışlardı. Sadece bakarak anlaşırdık ya seninle. Kim bilir kaç defa itiraf ettik birbirimize aşkı, hiç saymadım.
Derken, böyle uzun uzun bakarken birden ayırdı kader, sevenleri hemde...
Keşke gözlüğün olsamda senden hiç ayrılmasam ve hep gözlerine bakabilsem.
