hayal kurmaktan istifa etmiştir. gerçekleşmeyen hayallerin yorgunluğu yeni bir hayal kurdurmuyor. geceleyin kursan da kahvaltıda unutuyorsun. kendini tam olarak bu durumun sorumlusu kabul etmesen de zaman zaman hayıflanırsın. yanlış bir tercih yaptığına dair pişmanlık duygusu içinde, en derinde günden güne büyür. bir süre dert olur bu boşluk ve hayalsizlik. sonra alışmaya başlarsın. hayatı akışında, yavan, heycansız, hedefsiz, bohem yaşamak alternatifsiz bir seçimdir senin için. belki de hayal kırıklıkların çok fazla kan kaybettirdiğinden, yeni bir kanamayı ve kırılmayı göze almazsın. öyle bir enerjin de yoktur zaten. en dramatik tarafı da etrafta bir hedefe, hayale, şevkle sarılan, senin yapamadıklarını yapan insanları görmek düşmüştür şu hayatta payına. fazlasıyla yaralar. onlardan hiçbir eksiğin olmadığını, aslında birçok şeyin nasipten öteye geçemediğine üzülerek tanık olursun. bununla da kalmaz. bu yeni dönemde; mutsuz, keyifsiz, iştahsız, boşvermiş, kırılmış, inkisara uğramış kişi sen değilmiş gibi hayatına devam etmen ve güçlü görünmen gerekmektedir. gerekene uyum sağlarsın, zamanla ona da alışırsın. her şey rutine bağlanır. ama hayal kurduğun günleri, o heycanlı uyandığın sabahları, gece gökyüzünde parlayan yıldızları, kendini işine gücüne, okuluna, sevdiğine verdiğin zamanları çok özlersin.
