Sözlerimi tüketse bile insanlar hafızamın derinlerinde kalan kırıntılarıyla devam edeceğim. Benim insanlara olan güvenimi büsbütün yok eden kişiler... bir daha hayatıma böyle insanların girip beni daha fazla kırmaması için yalnızlığı tercih ediyorum. Yalnız olmaktan nefret ediyorum ama insanların hepsi aynı bunu da biliyorum. Bencillik insan oğluna özgü bir özellik değil biliyorum ama dedim ya insanız biz kendimizden başka sevdiğimiz insanların varlığını da kabul ediyoruz. Kırılmak istemeyen kalbimi bin parçaya ayırıp yüzüme bile bakmayan insanlarla dolup taştı hayatım. Hepsi de üstüme basa basa tırmandı yükseklere. Ben sevgimin altında ezilerek cezamı çektim. Önce kendimi sevmeliydim ama ben kendimden başka herkesi sevmeyi iyi bilirim. insanları tanımak için gösterdiğim çabayı kendimi tanımak için gösterseydim belki de şu an yapayalnız hissetmezdim Çünkü yanımda bir ben olurdu.kendimi bile bulamazken bu geceye bırakacağım sözü nasıl bulacağım hem. Benim geceye de sözüm yok.
