Üç üstteki yazara katılmamakla birlikte gözlemlerim sonucu arabaya tav olan kızların mevcudiyetine ilişkin bir sonuca da ulaşabilmiş değilim.
Arkadaş çevremdeki herkes iyisiyle kötüsüyle, en geç üniversite ikinci sınıfta arabasını aldı. Bindi, gezdi tozdu. Bakın üzerinden yıllar geçti, daha bir tanemize bir tane kız araba için yanaşmadı. Üstüne birine hâlâ hicbir bağlamda yanaşan yok, o ayrı mesele. Hayaller yani bu mesele.
Hatta üstüne bir de amelelik. Gece vakti olur, onu bırak bunu bırak, sabah vakti olur, birinin kargosu gelmiştir, ona gidersin.
Zaten demir yığınına sizden cok değer veren bir insan evladı ile neden birlikte olunur ki?
