Dertleşecek bir insan bulamadığımızdan burada değil miyiz oysa ne güzel olurdu beni anlayan bir kişi daha olsa... Avutulmak yada avutmak değil derdim... Söylediklerimi yaşadıklarımı gerçekten anlayan bir kişi isterdim... Seni seviyorum diyenlerin sahteliği yerine gerekirse ağzıma sıçan tek bir dost isterdim beraber ölmemize gerek yok yanında rahat rahat ölebileceğim bir dost isterdim... Cenazemde dedikodu yapacak kalabalık yerine gönülden fatiha okuyabilecek tek bir dost isterdim... Suskunluğumu bıkmadan dinleyebilecek bir dost... Ama olmuyor işte küçük menfaatlerle büyüyor dost dediklerin ve anlamını yitiriyor dost diye kodlanmış harf topluluğu...
