Öldükten sonra sırlar dünyası misali çevremi gözetlediğim anı düşünürüm çoğu gece. Aradan 1 hafta, 10 gün, 1 ay hatta yıllar geçirip insanların hayatlarını ben hiç olmamışçasına yaşadığını görürüm. Bilirim ki normali budur, olması gereken budur. Ne bir ayıbım ne de bir kusurum kalır insanlara karşı. Işte tam olarak bu düşünceye ulaşınca her şeyin boş olduğunu ve yapamadıklarımdan pişmanlık duyabileceğimi düşünürüm.
