Babam her zamanki gibi şehir dışında olduğundan. Annem bakkala giderken "ben bakkala iniyorum" eve gelince de "ben geldim" diye adamı arıyor. Arada bir de fırça yiyor "kaç saattir bakkaldasın" diye.
Bakkal da hani oyle çok uzakta değil karşı binada. Kadının hayatı 15m ilk bir çember içinde sürüyor maksimum. O yüzden sinir hastalığı falan geçirmelerini normal karşılıyorum.
Kızgınlıkları da psikolojik rahatsızlıklarıyla doğru orantılıydı haliyle.
