Lise sondaydım. Tipsiz çirkin kendi dünyasında boka batmış, en berbat günlerini yaşayan rezil bir heriftim. Sonra bir anda çıktı karşıma. Aşık oluverdim. onu düşünürken buldum kendimi. itiraf ettim, sevdim, ellerini tuttum tepki bile vermedi. Ama işte bir sorun vardı: ben berbat bir heriftim. Bütün çevresi bunu söylerdi ona, e haklılardı. Sonra reddetti işte, hem de acımasızca. Alay konusu oldum, içimdeki rezillik duygusu beni paramparça ederdi. Onu görmemek unutmak için koca bir yıl sınıftan çıkmadım. görürsem dayanamayacağımı biliyordum. Sadece kitap okudum ders çalıştım, başımı öne eğdim bütün sene. Ve Hiçbir yeri kazanamadım. Sonra okul bitti. O da bitti. Bir daha ne gördüm ne de duydum. Şu an kim bilir nerededir acaba, kiminledir, ne durumdadır. inanın bilmiyorum. Varsın bilmeyeyim. Böylesi daha iyi.
geçiyor sözlük, her şey herkes geçip gidiyor hayatınızdan bir bir. Unutamam diyorsunuz ama unutuluyor.
