O hep çocukken geceden heyecanla beklediğim günlerdendi. Sabah kalkıp mahallede çamurdan pastalar yapıp kardeşimle birbirimize hediye eder üzerini kuru bir kaç ot çöp sıkıştırıp üflerdik. sonra ellerimizi tulumbadan çıkan soğuk suyla yıkar ve ip atlamaya giderdik, sanırım o günlerden kalma bir sevinç vardı hala üzerimde bu yılki doğum günüme kadar.
Hani ilk okula giderken edindiğiniz saf arkadaşlıklar olurdu ya ; hani o silgi istediğinde size gülümseyip kokulu silgisini uzattığında sempati beslediğimiz kişiler, işte öyle biri vardı yanımda . Doğum günlerimiz art ardaydı . Hep sınav haftasında olduğumuzdan pastalarla kutlayamazdık o günleri. Sonra gecenin bir körü gelen '' Hala sınava mı çalışıyorsun?'' mesajlarıyla telefona bakardım işte tam da o anlarda kutlardı doğum günlerimi sonra okul kapandığında ciddi bir kutlama yapardık. Bu yıl kimya çalışırken istemsizce o mesajı beklemişim, üzerinden neredeyse bir ay geçti yeni fark ettim. Bazı şeyler gerçekten insanı mutlu ediyormuş, hiç fark etmesek bile.
Bu yıl o pastasını bensiz kesti. ilk defa doğum günümü kısa da olsa bir mesajla kutlamadı. ilk defa aslında onu ne kadar özlediğimi fark ettim. Sanırım uzun zaman sonra ilk defa bu kadar birileri doğum günümü kutlasın istedim.
