orhan pamuk un az evvel bitirdiğim en son romanı. enteresandır, yukarıda okuduğum kadarıyla kitap değerli edebiyat yorumcumuz murat bardakçı tarafından fazlaca ensest bulunmuş ve ağır eleştirilmiştir.
her ne kadar yazarın en iyi kitabı olmasa da diğer kitapları gibi muhteşem kurgusu ve masalsı anlatımıyla okuyucuyu büyüleyen bir solukta okunan bir kitap olmuş. günümüz türkiye siyasetine ve toplumsal yaşamın çarpıklıklarına yazarın her zaman yaptığı gibi ufak, zarif göndermeleri bir takım zümreleri rahatsız etmiş olacak ki; fikrimce bundan nemalanmak isteyen şakşakçılar illaki olacaktır efendim. muhteşem ve yegane inşaat sektörümüz, hepimizin soluksuz okuduğu saplantılı sapkın üçüncü sayfa haberlerimiz, yollarımız, köprülerimiz, medyamız, hapisanelerimiz, rüşvetçilerimiz... en önemlisi derin oidipus kökenli aşağılık komplekslerimiz.
orhan pamuk un benim adım kırmızı kitabında da tahir ile zühre hikayesinin çokça alıntılandığı firdevsi nin ünlü şehname hayranlığı bu kitapta şehnamenin rüstem ile sührab ile sophokles in kral oidipus un günümüze uyarlanmış güzel bir hikayesi şeklinde karşımıza çıkıyor. bir önceki kitabı kafamda bir tuhaflık ta mevlut e yaptığı psikanaliz bu kitapta cem in derin bir kuyu misali içine düştüğü suçluluk duygusuyla muhteşemdir. çok başarılı, yazarın tarzını en iyi yansıtan doğu ve batı sentezli modern bir erkeğin ruhsal analizidir fikrimce. tabii bütün bunların yanında, yazarın olmazsa olmazı aşk, kırmızı saçlı kadının aşkı.
yazdığı muhteşem kitaplara o kadar muhteşem isimler veremeyen değerli romancımız orhan pamuk un son romanıdır.
