Çok ama çok huzur verici. Bir sessizlik var: odanın tavanından halıya kadar inen. Geceleri özlemine, gözlerine, sözlerine dönüşen. Öyle bir sessizlik ki incitmiyor, kırmıyor, anlamını yitirmiyor. Bir cümlesi bile yok fakat yüzlerce cümlesinden Manidar, yol olur uzanır rengarenk bu sessizlik. Hem Dağ menekşeleri de konuşmaz, sessizlik büyütür onları, güzelleştirir. Penceredekileri herkes sever, sever ama gürültüler arasında solup giderler. Hiç Solmayan, çiçeklenen, huzur veren, bir sessizlik kimi zaman. Suyu yağmurdan, rengi güneşten, manası ellerinden...
