içler acısı durumdur kendine göre. Başkasına göre devenin yanında kulaktır bu. Belki sevmekten yorulmuş bir kalptir, sonsuz dinlenmeye çekilen. Belki duman dolmuş ciğerlerdir, oksijene hasret kalan. Görmeyen gözlerdir bazen, olduğu şeyden daha güzel hayaller kurmamızı sağlayan. Kurumuş bir dal yapraktır yere düşmek için zamanını bekleyen. Bazen bir damla göz yaşıdır belki de gelecek mutluluk için temizlik hazırlığında olan.
Çekip giden sevgililer, tükenen ömürler, her biri tek tek acı çeken hücreler, beyni kemiren düşünceler hiç bir zaman gerçekleşmeyen o mutlu hikayeler, temiz ve saf hayaller.
Ve ölüm. Düzeltilemeyecek tek şey. Yerine getirilemeyecek, hiç bitmeyecek tek hüzün. Sonra devenin yanında kulak sözü gelir aklına. Yerin üstündekilerden çok altında yatanlarla var oldupu gelir. Vatan için doğmamış çocuğunu yetim bırakan babalar gelir. isyanların doğruluğunu sorgularsın. Kulağın büyüklüğünü sorgularsın ve adamlığını sorgularsın sonra.
