ilk kez aynaya bakmadan bıraktım kendimi botlarımın üzerine, sokakları aşındıran yağmur damlalarını yara yara geçtim.
durdum bir ara ve onların nasıl birlik olup kaldırımların, parke taşlarının ve asfaltın üzerinde kusursuzca kayışına tanıklık ettim.
evet; bulutlar bir kez daha sevişiyordu ve ölüme doğuruyordu onları. sokak lambaları eşliğinde. ölüme seyreden yol hiç bu kadar kusursuz ve huzurlu olmamıştı..
