William Faulkner romanı. Murat belge çevirmiş ve iletişim yayınlarından çıkmış. 214 sayfa.
Romandan addie bundren'in ölüm döşeğindeyken ve öldükten sonra yaşananlar, bundren ailesinin diğer üyeleri ve çevresindekilerin gözünden iç monologlar halinde anlatılır.
Addie brunden ölür ve vasiyeti gereği nehrin diğer tarfındaki bir yere gömülmesi gerekmektedir. Ancak aynı gün büyük bir sel olur ve köprü yıkılır. Ancak, baba brunden ısrar eder ve ailenin tüm üyeleri bir öküz arabası ve bir tane de atla yola koyulurlar. Yol bir süre sonra içinden çıkılamaz bir dağılma sürecine sokar aileyi. Babanın cimriliği ve inatçılığı, çocukların iç hesaplaşmaları ve bazı önemli sırlar yavaş yavaş ortaya çıkar ve brunden ailesi kaçınılmaz bir yazgıya doğru yol alırlar.
Döşeğimde ölürken, tüm Faulkner anlatılarında olduğu gibi abd nin güneyinde geçer. Sıcak, yoksulluk ve hastalık tüm yaşamlara sinmiştir.
Kitaptan:
(vardaman ın monoloğundan)
Sonra koşmaya başlıyorum. Arkada verandanın yanına gelip duruyorum. Sonra ağlamaya başlıyorum. Tozda neredeydi balık, sezebiliyorum. Şimdi balık-değil-balık parçalara kesilmiş, ellerimde, tulumumda kan-değil-kan var. Demek o zaman öyle değildi. Olmamıştı o zaman. Ve şimdi öylesine ilerde ki yetişemiyorum ona. (s.46)
