aslında hep ve sadece olandır. insanların birazı yalnız olduğunun farkındadır çoğu kendini kandırmaya devam eder. bilenler bir süre yalnızlıklarını paylaşır, bilmeyenler biz olduk sanır. birlikteliktelerin her türlüsünde bu dünyada harcanır tek şey olan zaman doldurulur gerçek anlamda. geriye kalan her şey tüketilir zamana biçilen, somut ve soyut kandırmacalardan başka bir şey değildir.
en başta bize nasıl olmamız gerektiğinin dayatıldığına dair kültürlerin kendisinin pazarlandığı günümüzde satın aldığımızı düşündüğümüz her şey karşısında harcadığımız yegane şey zamandır. zaman çarkına sıkıştırılan her şeyin maalesef yine gerçek ederi belirlenmiş zamanın ta kendisidir. yani adeta insanı kullanma kılavuzu üslubunda yazılan insan ilişkilerine dair her biri ayrı bir antidepresanın semptomunu oluşturan, komplikasyon belirtileri baş gösteren aşklar veya miadı dolmuş ilişkilere dair yazıların yön verdiği muhteşem kalabalıklarımız bitmeye, eninde sonunda yalnız kalmaya mahkum kalacağımız harcanan patolojik zamanların ta kendisidir efendim.
