6 yaşındayken köyde gece yarısı bahçeye çıkmıştım etrafa bakınıp lavaboya girdim çıktığımda ışık aniden söndü kadınların ve çocukların acı dolu haykırışlarını duydum bahçe yanıyordu adeta bağırıp çöktüm dizlerimin üstüne bi süre bekledim kimse gelmedi hala fısıltılar devam ediyordu korkudan ellerim titriyordu kafamı kaldırdığımda köpeğimin kapıdan atlayıp bana geldiğini gördüm başını koluma dayayıp omzuma nefesini veriyordu o gece benim için akılalmaz bir dönüm noktasıydı kırmızı Işık'tan karanlıktan ve seslerden uzak durur, kaçar oldum o köpeği gömerken kardeşimi dostumu kaybetmiş gibi hissetmiştim günler boyu kendime gelememiştim ne zaman bir karanlık görsem gözüm karanlıkları aşıp gelen bodur'u arar.
