Seni, sevinçlerin en büyüğü ile ellerime aldım. Hayata alışman.
Kendi kendine yaşayabilir bir insanoğlu haline gelebilmen için seni sütümle besledim.
Geceler boyu başucunda bekledim.Tenimin hararetiyle ısıttım.
Şefkatimle sardım.
Sana ilk davranışı, ilk gülüşü, ilk bakışı, ilk heceyi ben öğrettim.
Sana ilk şarkıyı ben söyledim.
Seni karşılıksız, çıkarsız tertemiz ilk ben sevdim.
Sana hayatta lazım olacak ilk dersleri ben verdim.
Saçını taradım, seni yıkadım, içimin bütün hevesiyle, elimin bütün yeterliliğiyle diktiğim elbiseleri sana bir sevinç gibi giydirdim.
Senin yüzünden ilk acıları ben duydum.
ilk ağlayışları göğsümde dindirdim.
ilk endişelerini bana söyledin.
ilk sırrını bana açtın.
ilk dost beni edindin.
Ben, anneyim
Bana her zaman güvendin.
Büyüyüp kocaman bir insan olduktan sonra da bana ihtiyacın oldu.
Üzüntülerin benim de üzüntülerim oldu. Seni pencereden bekledi..
Gelişinde kapılara koştum, seni her zaman aynı duygularla bağrıma bastım.
Seninle övündüm, seninle taçlandım, şereflendim.
Ben, anneyim
Bir acı duyarken beni çağırırsın. Ben teselliyim. Ölsem bile gözüm arkadadır.
Seni merak ederim.
Sen benim eserimsin.
Sen benim memğimsin.
Sen benim güzel günlerim, geçen ömrüm bütün anılarımsın.
Sen ak saçlarım, buruşuk tenim, kaybolan güzelliğim, neşem...
Ümitlerimin karşılığı kazandığım varlıksın.
Bunun için sakınırım seni.
Ben anneyim.
Ben saygı bekliyorum. Gönlünde yer etmeyi isterim.Unutulmaktan korkarım.
Baş üstünde ve baş köşede yerim
Ben anneyim
Ve son nefesimde her zaman
" sütüm ve hakkım helal olsun yavrum " derim.
Sadun Tanju ( Anneler günü, 1963)
Tanım: anne olmaya imrendirecek yazı.
