öyle güzel bir şehir ki; evde sıkıntıdan patlarken bile bir manzarasına bakıp huzurla dolabiliyorsun...
Bu şehre kızgınlığı kısa sürüyor insanın. Trafiğinde, kalabalığında kızıyor, nefret ediyorsun. Bir güzelliğine denk gelip yine affedip ne kadar sevdiğini hatırlıyorsun. Anılarını güzellikleriyle nasıl süslediğini...
Kopamıyorsun. Başka şehre gitsen bile şimdi "istanbul'da olmak vardı." Diyorsun. Kötülükleri değil güzellikleri geliyor önce aklına. Nasıl sevdirmişse kendini, toz konduramıyorsun.
