(bkz: babalar günü) basligindan ziplayip buraya geldim.
ön not: Annesi ve/veya babasi vefat edenlere allah sevdikleriyle rüyalarda ve cennette bulusmayi nasip etsin.
nezdimde Hayattaki en önemli iki kisi. Senin bu kendini tanima yolculugunda onlar ki dogdugun andan itibaren sen herseyin en guzelini yasa diye cirpinan,seninle birlikte büyüyen ve sana gercek sevgi veren ve senin de farketmeden taklit ettigin insanlar. Bu öyle tuhaf birsey ki eger yeterince samimiyseniz; essek kadar olmaniza ragmen seni en iyi taniyan ve bilen onlar oldugundan sevgilinizden ayrilirsiniz babanizi ararsiniz, platonik askin olur kimseye acamazsin kendini anneni ararsin sabahin köründe, borcun olur baban imdadina yetisir. hani kendin bile dersin sahi lan bu insanlar neden benim kahrimi cekiyor, ben malim diye ama onlarin gözünde senle ilgili hicbir sey dert degildir ki *
ben babami ayri severim, hatta tam olarak "hayatta ben en çok babamı sevdim " durumu. Annemin de kiymetini üniversiteye baslayinca anladim. az önce moralim bozukken bile annemle 5 dk konusunca tüm nesem yerime geldi. Aramizda ucakla 3 saat var ama seslerini duyuyorum, sagliklari da yerinde ya bundan güzel bir sey olamaz. Iyi ki varlar.
not: Kirmayin anneyi de babayi da hicbirimiz kazik cakmadik buraya. sık sık ziyaret edin mümkünse.
