Ben bunu çok yaşadım, nitekim her seferinde de vazgeçmeme sebep olan başka birinin varlığını öğrenmem oldu. Malesef ben ne olursa olsun vazgeçmeyen biriyim, illa ki vazgeçmem gereken kişinin hayatında bir başkasının olması lazım bunun için. Başlangıçta üzülüyorum belli etmesem de, sonrasında kabullenme süreci başlıyor. Beraberinde de kendine haksızlık etmeler. Benim neyim eksik acaba, ben kötü bir insan mıyım da böyle oluyor, neden sevilmiyorum gibi sorular soruyorsun kendi kendine. En çok da bu soruların cevabının olmayışı gururunu kırıyor.
