insanlara kızamayız, küçükken empoze ediliyor islam ve çocuk yaşta zehirleniyorlar. yani şöyle düşünelim: beynin kurulma aşaması bu zamanlar ve islam orada kalıcı iz bırakıyor. bundan bir insan nasıl kurtulacak? hani bazıları bundan kurtuluyor ama çoğu insanı sorgulamaya iten bir durum yok çünkü inanç böyle bir şey. kesinlik katıyor.
bir hıristiyanı da alsan yanına bir müslümanı da ikisini de dinlesen o kadar özgüvenli konuşur ki aklın şaşar. ikisine de çünkü küçükken din böyle empoze edilmiştir. o kesinliği ona veren de dine duyduğu koşulsuz bağlılıktır.
mesela galileodan bir örnek vereyim; bu adam güneş merkezli evren modelini savunuyordu ama kilise buna karşı çıkıyordu, buna ceza da verdi ama bu gene de onu savunuyordu ve bu kişi bir hıristiyandı.
yani kendi inancına bu kadar çelişik bir fikri bile savunurken nasıl oluyor da insan bunda kalıyor? çünkü öyle bir ortamda büyümüş ve bu zihninde kalıcı hasar bırakıp onu sakatlamış, bu yüzden ondan kurtulamamış.
mantığına ters gelse bile onda direnmiş, ondan kopamamış. zaten inançlı birinin dinden kopması ağır bir süreç ve ciddi bir yüktür.
