o kadar iğrençtir ki yere düşen iri dutları yiyememek çok üzüyor. oturduğumuz yerde kimseye ait olmayan meyve ağaçları var. kimisi kara incir ağacı, kimisi dut, kimisi ıhlamur, kimisi ayva...valla dayanamayarak bazen ağaçtan kopardıklarımız oluyor. geçen bir dut ağacının önünde durduk. tadı gayet güzel olunca başladık hem toplayıp hem yemeye. tam o arada yakın villadaki yaşlıca olan golden retriever cinsi köpek bize bana da verin tarzında yalvarır gibi bakmaya başladı. onu görünce, aslında dut yiyeceğinden tereddüt de ederek biraz dut verdik tellerin arasından. hayvan bayıldı resmen dutlara. öyle olunca daha da verdik. çok hoşuna gitti hayvanın. tüm verdiklerimizi sonuna kadar da yedi.
