Düşünemezdik, zira ismi düşünce olmazdı. Düşüncelerden bahsettiklerimiz aslında sembolikleştirilebilmiş gerçeklerdir. Ancak gerçeğin sembolikleşmesi gerçeği saptırır. Yani hiç bir zaman tam olarak gerçeğe dokunamıyoruz. Bunun düşünceyle olan ilgisi ifade edemeyeceğimiz, bir ötekine anlatamayacağımız bir düşünceyi neden düşünelim ? Düşünceler, sembolikleşmediği halleriyle çoğunlukla his sınırını aşamayacaklardı ve sadece fiziksel karşılıkları olan şeyler olarak kalacaklardı. Fakat simgesel evreye giren bir çocuğun bu hislerin önüne yavaş yavaş sembolikleştirebilme kapasitesini de eklediğini biliyoruz.
