konuşmaya ihtiyacım var.
dert sayılmayacak dertlerimden söz etmek istiyorum.
içim daralıyor sözlük.
kendimden kaçmak istiyorum ama bu mümkün değil maalesef.
uyusam uyurum, uyumakta istemiyorum.
ne yemek yemek için iştahım var, ne denizi izlemek için keyfim.
hatta şu ara düşünmek için ciddi ciddi beynim olmadığına inanmaya başladım. *
kendimi vasıfsız hissediyorum. daha ne olabilir ki? daha kötü ne olabilir?
