nice insanlar nice sebeplerle yıllarca hapislerde çürüdü, hayatlarından oldu bu memlekette.
bak mesela hiçbirisi adi suçlardan, hileden hurdadan, çalıp çırpmadan yatmadı. bu haltları yiyenler zaten "efendi" oldular.
"harcananlar" ise hak hukuk yenmesin, adalet sağlansın, özgürlük vesaire sebeplerden, düşünce ifade etmekten hüküm giydiler, bombalandılar, linç edildiler, "vatan haini" ilan edildiler.
beş sene on sene olur anlarım, oldu neredeyse yüz sene.
beş kişi on kişi olsa anlarım, oldu sana yüzler binler.
bir kişi de demiyor ki, "arkadaş, bu topraklardan ve bu insanlardan hiçbir sikim olmaz, bak ortada tarih var, o kadar denenmiş hiçbir şey değişmemiş, o kadar insan ziyan olmuş bir adım ilerleme kaydedilmemiş, buradan bir ders çıkarmak gerek, demek hem mayası hem de malzemesi bozuk". yok, tutturmuşlar "mücadele", "yılmak yok", "direneceğiz", "bir ölür bin doğarız", başka? "sen vazgeçsen o vazgeçse nasıl değişecek?"
sikimin başı değişecek: tarih mi bilmiyorsunuz, insanları ve seneleri mi saymayı bilmiyorsunuz, beyniniz mi yıkandı, dalga mı geçiyorsunuz, hiç bilmiyorum. bildiğim tek şey var, bu ülke için harcanan herşey zarardır; zaman, emek, yıllar, hele hele hayat. bu ülke için çaba gösteren, hayatından, işinden, sağlığından olan her kimse en iyi tabiriyle enayidir. hiç bana şiir okumayın; bir tane hayatın var harcadığın şeye bak: türkiye. vah vah vah...
toprağının bayrağının, dişisinin erkeğinin, gelmişinin geçmişinin diyeceksin, bunların karşısına geçip "adınla şanınla bokunda boğul dürkiyem" diyeceksin. rahatlayacaksın, huzur dolacaksın...
