Üniversitedeyken kendimi polise ihbar etmiştim. Suç ve ceza ' daki o düşüncelerin beyne hücum etmesi durumunu yaşadım. Potansiyel bir sucluydum, hala öyleyim. Beynimi inceledikleri zaman anormal bir şey bulamadilar. Ama ben anormal bir insan olduguma inanıyorum. Ablamı neredeyse baltayla parcaliyordum. Bir kriz anında oldu bu tabii. Raskolnikov ' un ruhu bedenimdeydi sanki. Bazen bir suçu kafaya takıyorum. Binlerce defa bunu neden yaptığımı sorguluyorum. Enistemi neredeyse öldürüyordum. Şimdi mahkemelere gidip cinayet davalarını takip etmeyi düşünüyorum. Bırakın suçluları. Pişman degillerse bırakın istedikleri gibi kendi değer yargılariyla Yaşasınlar. Eğer pişman iseler kendi hükümlerini kendileri verecektir. Engel olmayın. Ya da dünya yok olur. Biliyor musunuz? Baskaldiran insan'i yani camus ' yu okumasaydim birinizin kafatası şarap kadehim olurdu. Ahahaha. Bir de nietzsche ' nin solgun suçluları çözümlemesi var. Der ki:
Kendi hükmünü kendi verdiği an onun en yüce anıydı. Bu yucelik aninin bayaliga dönmesine izin vermeyin.
