Aşka küstüğüm için karamsar bir dolu cümleyle doldurucam burayı. Aşk, yalanla harmanlanan bir kumpas. Oyuna gelmeyin. Aşık ayakları çekerler, öyle bir oynarlar ki rollerini her şey onun için sanarsın. Onun için yaşıyorum dersin, sonu gelmicek dersin. Bir öğrenirsin ki yalanmış, hatta tüm ilişkilerinde böyleymiş, bi sana değil yani. Bu daha da acıtır canını çünkü kendini onun için en özel insan gibi hissederken aslında eskileri gibi sende değersiz, sende diğerleri gibiymişsin onun için. Daha sonrası daha yoğun bi acıya dönüşür, şey gibi; içine saatli bir bomba bırakıp kaçar, ne zaman patlatacağını bilmezsin ve arada bir seni yoklar 'bak bombayı patlatıp seni binbir parçaya ayırıcam' diye. Sende tüm olanlara rağmen içinde kalmış olan o koca artık leş parçası şerefsizi bir türlü atamazsın içinden, patlattıkça patlatır o bombayı. Yerine yenisini koyar. Hiç bitmez bu döngü, hiç sönmez o ateş. Hiç.
