ben önceden bunu vicdani bir şey sanardım ancak bir gün bu bilinçaltı ile ilgili bir video izledim ve adamın anlatışı çok farklı düşünmeme neden oldu. şöyle ki ahlak denilen şey vicdanla uzaktan yakından alakalı değil ve ahlaki kurallar asla evrensel olamazlar çünkü bu kurallar resmen insanın deneyimlerinin birikimi gibi duruyor. bilinçaltında her şey hiçbir akli yön barındırmadan birikiyor ve bunlar bildiğin dış çevrenin etkisinde olan birikimler. kişilerin ahlaki yargıları da nerden baksan çocukluğunda var olmaya başlıyor.
yani bir eylemin doğru veya yanlış olduğunu benimseyen şey ortak bilinçaltında olan çoğunluğun hükmü oluyor.
feriştahım sikilmişti o ara, bir eylemde bizim yanlış veya doğru yapmamızı ben vicdanla ilgili bulduğum için insanın vicdanının sızlaması onu o eylemden geri tutar diye düşünüyordum fakat vidanın da ötesinde kişiyi bir eylem sonucunda acıya götüren de bildiğin bilinçaltı.
yani bu nihilist abilerin sözüne gelmeme ramak kalıyor, resmen her şey bizim yapıp bizim hükme vardığımız durumlar.
o yüzden bu ahlak da öyle, bize şu an doğru veya etik gelen ne varsa hepsi bir telkinin ürünü ve toplumsal olarak bu telkin farklılaştığında bugün ahlaklı bulduğumuz bir çok şeyi anormal karşılıyor olabiliriz.
ayrıca insan bilinçaltınsının bir değeri de, öngörüsü de, estetiği de, iyisi de kötüsü de yok. ayrıca bilinç bile bunların birikimin anlık rastgele verdiği kararlar gibi duruyor. veya bu birikimin getirdiği şartlanılmışlık gibi duruyor da olabilir.
psikolojimi bozdular, daha da bu psikanalizcileri dinlersem iki olsun.
