beklemelerin en zor olanı. sahi neden bekler ki insan, gelmeyeceğini bildiği birini? kalbi başkasına ait olan bir insanı neden bekler ? ve bu bekleyiş dünyanin en ağır yükünü koyar insanın omuzlarına. hayatin onca koşuşturmacası yetmezmiş gibi bir de bu yükü taşırsın ya hani, söve söve değilde seve seve. bitmez hani hiç umutlar. korkmayin dostlar, yılmayın, umudunuzu yitirmeyin. şayet ben biliyorum geri gelecek bir gün. ve o gün alaçatısında memleketimin yeniden güneş doğacak. baharda gelecek bu gelişle üstelik. belki, belki bu gelişle yıkılacak bütün tabular, yıkılacak bu ataerkil zihniyet. bu gelişi görenler yeniden inanacak sevdaya. toplum daha yaşanasi olacak bu gelişle. memleketin her kilometre karesinde güller açacak yeniden. baharda gelecek onunla içimde yaşattığım ve içinde yaşadiğim umut diyarlarına. savaşlar bile sona erecek belkide bu gelişle. ölmeyecek artik çocuklar. sicak yuvalarında, analarının kucaklarında güneşli güzel günlere uyanacaklar. yitirmeyin umudunuzu dostlar. elbet bir gün gelecek. belki bir kuş, belki uçurtma olup.
