söylenmek istenip söylemediğin kaleme alamadığın sadece üzüldüğün bunu zaten aklımdan çıkaramam dedeğin bir sayfa çevirdiğin o boş alanlardır.
dışarda yağmur yağıyor ben içerdeyim peki ya dışardakiler. nice insanlar gördüm kendi küçük dünyalarında yaşıyorlar. dışarıdan bakınca her şey çok güzel gidiyor ama bir de yaklaşıyorsun ki fırtınalardan harap olmuş bir şehir görüyorsun.
uzakta mı dursaydım yoksa bu yıkık dökük viran şehri görmek iyi mi oldu karar veremedim. ama kalbimin bunlara ihtiyacı var. kibir bazen tüm hücrelerime vücüdümun tüm çeperlerine işliyor. keşke biraz daha güçlü olsaydım diyorum. acizlik insanın içinden değil kendisindendir. düşünceler ve fikirler bizi güçlü kılar. o yüzden bir an önce düşünmeye başlamakta fayda var.
